De gitaar is de ruggengraat van rock, en de geboorte van een genie met zes snaren, om nog maar te zwijgen van blues en countrymuziek, maakt de wereld leefbaarder. Tot de beste gitaristen aller tijden behoren niet alleen de hardste rockers die de instrumenten hebben opgenomen, maar ook de pioniers die de weg voor hen hebben gebaand. Dit is wat volgens ons een van de 50 grootste gitaristen in de geschiedenis is.
Jimmy Hendrix
Jimmy Hendrix blies onze gedachten weg over wat rock is: hij zorgde voor de gitaar, de warme bar, de studio en het podium.
Met nummers als “Machine Gun” en “Voodoo Chile” is zijn instrument als een turbulente heilige stok uit de jaren 60. Je kunt straatrellen en Napalm-bommen horen vallen op zijn “Star-Spangled Banner”… Zijn spel was simpel. Er is geen minuut van zijn carrière waarin hij hard lijkt te werken – alles lijkt door hem te gaan. Het mooiste nummer van Jimmy Hendrix in Kanon is “Little Wing”. Het is dit prachtige nummer dat ik mijn hele leven als gitarist heb bestudeerd, en ik kan niet toegeven zoals hij. Het perfecte akkoord en de perfecte passage zijn verstrengeld in één noot, met behulp van akkoordpartijen die in geen enkel muziekboek voorkomen. Zijn riff was een pre-metallic bulldozer-funk, en zijn lied was een elektrische trip naar de kruising met LSD, waar hij de duivel in zijn gezicht sloeg.
Eric Clapton
Eric Clapton, zijn spel, stijl, stemming en geluid waren in wezen eenvoudig.
Hij nam een Gibson-gitaar en stopte die in een Marshall, en dat is alles. Zijn solo was melodieus en memorabel – en het zou een gitaarsolo moeten zijn die slechts een deel van het nummer is. Zijn stijl veranderde toen hij begon met “I shot the security officer” en toen hij met Delaney en Bonnie ging daten. Of in ieder geval dat geluid. Hij concentreerde zich meer op zingen dan op spelen. Je kunt hem alleen respecteren voor alles wat hij heeft gedaan en nog steeds doet, maar het is zijn debuut dat hem inspireert.
Jimmy Page
Als u hoort wat Jimmy Page op de gitaar doet, kunt u beter oordelen. Als leider speelt hij altijd de juiste liedjes op de juiste plaatsen – hij heeft een geweldige smaak.
De “Heartbreaker” – solo is ongelooflijk onmiddellijk. Hij zit aan de limiet van zijn techniek en is nog steeds een gezicht. Je kunt hem de gitaar echter niet alleen zien spelen. Je moet zien wat hij ermee deed in de studio en hoe hij het gebruikte in de nummers die hij schreef en produceerde. Jimmy heeft deze prachtige catalogus met tuinvogelexperimenten gemaakt en verschillende werksessies gehouden. Toen hij zijn eerste Led Zeppelin-opname maakte, wist hij precies welk geluid hij wilde bereiken. Zijn visie was om het stereotype te doorbreken over wat een gitaar kan doen.
Keith Richards
Keith Richards heeft een combinatie van riffs en de werkende code eronder gemaakt. Hij schreef twee of drie muzikale thema’s die krachtiger zijn dan welke grote solo dan ook.
Hij speelde vibrato en leadgitaarritmes op “Gimme Shelter”. Je kunt de code niet zo vaak veranderen als Keith. Hij had geweldige akkoorden, prachtige akkoorden die zowel harmonieus waren als hij zong. Dit is het middelpunt van alle geweldige gitaarpartijen van de Rolling Stones-plaat. Keith vond een afspraak dat zijn werk (wrijven en verstikkende snaren) kon afwijken van wat hij voelde.
Jeff Beck
Jeff Beck heeft een geweldige combinatie van technologie en persoonlijkheid. Het is alsof je zegt: “Ik ben Jeff Beck. Ik ben hier, en je kunt me niet negeren.”
Het had een melodieuze toon, maar het was helder, urgent en nerveus in zijn geest, maar tegelijkertijd kalm. Het was duidelijk dat hij een serieuze speler was en overal op voorbereid was. Spelen met een zanger, reageren op en pushen van een zanger is een echte kunst. Dat is het mooie van deze twee opnames die hij maakte met Rod Stewart, Truth in 1968 en Beck Ora in 1969. Jeff zit niet in de weg, maar hij verzet zich. Hij verlegde de grenzen van Bruce. De echte “Bolero de Beck” is niet Bruce, maar het is nog steeds gebaseerd op Bruce.
